Bakmayın benim böyle, mutlu göründüğüme,
Kimse bilmez nicedir hâlim nefsin elinden…
Kandım beni dünyaya bağlayan her düğüme,
Oldum fâni işlerde âlim nefsin elinden…

Böbürlenme, hor görme, ihtiras, hâset, kibir,
Ne kadar tuzak varsa, düşürdü beni bir bir.
Bilmem nasıl yıkanır, bu bedenden bunca kir,
Ettim şerre yıllarca tâlim nefsin elinden…

Bana dost olmadığı, gerçi baştan açıktı,
Azgın menfaat hırsı, edepten baskın çıktı.
Maddiyat ağır bastı, mânâ duvarı çöktü,
Oldum kendi kendime zâlim nefsin elinden…

Her eğrisi doğrusu, herkesinkinden ayrı,
Bir şey hasmı sayılır, yoksa kendine hayrı.
Dilimi de söyletir, bildiği gibi gayrı,
Haktan hukuktan yana lâlım nefsin elinden…

Esir aldı gönlümü, bir kuru korku ile,
Nâfile yordu beni, çektiğim pek çok çile.
Geldi geçti seneler, lâkin bir nefes bile,
Olamadı şu başım sâlim nefsin elinden…

Eğer bu sarhoşluktan, ebedi ayılmazsa,
Ya da bana bir ömür, zulmetmekten yılmazsa,
Bir de Rabbim mahşerde, bir merhamet kılmazsa,
Akıbetim şimdiden mâlum nefsin elinden…

Veli BOSTANCI