Birazdan ölürüz Esmeralda
Ben iki dirhem, bir çekirdek
Sen bir bohça, iki dal çiçek
Bahanemizde hazır hayata karşı
İşe geç kalan saçlarımız ne dağınık
Domatesin de peynirin de tadı yok
Çayda sinsi bir şımarıklık
Bu musluk tıp tıp tıp beni delirtecek
Boşalsın artık bu şakaklarımızda kurulu
Lanetli zemberek

Birazdan ölürüz Esmeralda
Alavereler
Dalavereler
Tak tak taksitlerde biter
Otomobilsizlik diyordum
Diş ağrısından da beter
Sivilceler ne kötü aşkım
Üstelik çocuklarımızı sevdikçe
Alım gücümüz düşer
Bilmiyorum kaçar kaçar
Zaten aşkımızı poliçeye yazmıyor
Düzgün bacaklıları işe alan bankalar

Birazdan ölürüz Esmeralda
Otuz dakika ya da otuz yıl
Ama birazdan
Gökyüzünün daha mavi olduğu
Bir öğle sonrası mesela
Kahvesini yudumlayan şu yaşlı teyzeden önce
Ayrı bahçelerin gülleri gibi
Birbirini bekleye bekleye
Kavuşmadan solan çürüyen
Şu aşıklardan önce
Tepemizden serçeler geçerken mesela

Birazdan ölürüz Esmeralda
Yeryüzü kıskançlıktan çat diye çatlar
Yine kurşunlanır sokaklar
Kısa saçlı bir kız çocuğu
Sararmış fotoğraflarımıza bir daha bakar
Yine vurulur Bağdat
Dicle’nin yanağında yine ağlar Fırat
Ağlar susar çocuk bir daha üşür
Yaşlı adamın radyosunda
O şarkılar yine gülüşür
Bin umut her sabah
Hayata karşı açar penceresini
İçeri serçeler üşüşür

Birazdan ölürüz diyorum Esmeralda
Sen oturmuş hala şiir yazıyorsun
Ve seğirtişini kalbinin
Sanki dergâhından kovulmuş
Eğreti bir derviş gibi
Bana hala hayattan bahsediyorsun