Duydum ki,
Yağmurlarını bile bilmediğim bir şehirdesin.
Ve aşkımız bir şairin en yanık mısralarında..
Ve bir merdiven boşluğunda ,
Paramparça umutlarımız..
Hani birlikte yaşlanacaktık?
Hani birlikte ağaracaktı saçlarımız?
Bak nasıl küskün ve mahsun bakıyor bize
Doğmamış çocuklarımız..
Açan güllerine değil,
Uçup giden kokularına lanet olsun,lanet olsun..
Hala inanamıyorum yaptıklarına..

Bir intihar mektubuydu sanki son bakışın.
Ve kör bir bıçak gibi oydu yüreğimi
Böylesi kaçışın..
Oysa,
O değil ben olacaktım kollarında..
Bazen seni sormuyorlar mı bana,
Daha adının ilk hecesinde yıkılıyorum..
Kaçsam olmuyor,
Küssem olmuyor,
Sussam olmuyor,
Yüreğime taş basıyorum,
Ve en acısı ne biliyormusun?
Her sabah seni yüreğimdeki darağacına asıyorum.
Ve sonunda oturup ikimiz için çocuklar gibi ağlıyorum..
Hani emindin?
Hani yemindin?
Hani hep benimdin?
Şimdi mi?
Yüreğimin mezarlığında sadece bir isimsin artık...