Gecenin sessizliği ve sensizlik,
sessizlik yorganım olmak üzereydi,huzurla dalmak üzereyken uykuya,
mızıkçı çocuklar gibi geldi üstüme sensizlik...
sessizliği üzerime örtüyorum,ama sensizlik..!
sessizliği üzerimden çekip aldı gece boyunca sessizce.
Bir oraya bir buraya dönüp durdum sessizce,
her yanıma dolandı gece boyunca,
karışmış çile yumağı gibi sensizlik...
Benden uzak ama benim için attığını bildiğim yüreği düşündüm...!
O da kırık ama umutlu yarınlara,
Sabah oldu ben oldum derler ya,işte öyle oldu.
İşte öyle doğdu sabah güneşi üzerime..
Gözlerimi açamadım bakarken gökyüzünün lambasına
bir ses duydum,yüreğim titredi,irkildim sessizce!
senin sesindi,uğruna feda olduğum sesti o.
’Günaydın canım’dedi,çok hoştu sesi.!
’Nasılsın bitanem,bu gün iyimisin’dedim sessizce!
’Çok iyiyim,duaların sayesinde çok iyiyim’dedi sessizliği bozarcasına...
İçim içime sığmadı,çocuklar gibi şen’im bu sabah!
sessizlik şimdi yorganım olmak üzere,
çünkü sensizlik uçtu gitti penceremden
sen yanımdasın.!
bebek gibi uyuyacağım seninle sessizce,sessizce...