Senin baştan belliydi elveda diyeceğin,
Başka birisi ile gelinlik giyeceğin.
Dudağından sevgiler bekledim aylar boyu,
Yalnızca elvedaymış bana söyleyeceğin.

Çilelerle örülmüş hayat denen uykuya,
Kattığın tek mutluluk, gösterdiğin son rüya.
Hicranın da güzeldi, gerçi çok da ağladın,
Gidiyordun yanağın kanarken tuzlu suya.

Caneşimdin bir tanem, meleğim, çiçeğimdin,
Aşka susuz kalbimde kutsal içeceğimdin.
Tek bir kere koklamak nasip olmadı ama,
Sevdamızın uğruna candan geçeceğimdin.

‘’Dinmiyor hiç bu akşam ne gözyaşım ne acım,
Bu akşam her akşamdan sana pek çok muhtacım’’
Diyen şarkılar dinler, ölümümü beklerim,
Çünkü sensin ruhumda yaşatan tek ilacım.

Eğme başını öne, düşünme derin derin,
Gözlerime son kez bak, gülsün kara gözlerin.
Dünyaya bin kez gelsem asla silinmeyecek,
Yarım kalan şarkımla, içimdeki izlerin.

Kim anlamış feleğin bin bir türlü işini?
Beklemezdim bir anda elveda deyişini.
İçimdeki isyanım yankılanır göklerde,
Çılgınca koşan kalbim bırakır mı peşini?

Vakit tamam güzelim, git arkana bakmadan,
Elvedanın ardında hiçbir iz bırakmadan.
Haydi git, peşin sıra mahzun bakan gözlerim,
Yağmurlara bürünüp zıvanadan çıkmadan.

Mehmet Nacar