![]() özlerim de söyleyememSen, el değilsin ki! Sen, ürkek bir çocuk, Dokunamadığım şikâyetimsin… Özlemek nedir be yeğen! Bilir misin? En acı tadını alır, sonra boğazında kalır. Zorda kaldığın zamanlar, Acı çekişte, güldüğün zamanlarda Dertleşmeye yer aradığın zamanlarda Ağlarsın sade bir tutkuyla.. Ne oldu böyle bizlere? Sevgi açlığından mı ne! Parçalanan cam misali. Uzun zaman oldu, Hatırlayamıyorum bile.. Yürekte saklarım seni Kimselere diyemem ki… Özlerim de, söyleyemem Yapmak isterim de, yapamam.. Kavuşmak varken, ayaklarım geri gider; Ne bir adım öteye Ne de geriye... Boğazımda düğümlenirsin bazen, Sana gel de diyemem.. Yaşanmamış anılar var hayatımda İçimde bir gurbet yanar Hüznüm gibi… Geçmiş zaman olur O zaman içimde bir acı belirir İçinde sevgi barındırmayan, Saygıyı bitiren evleri düşünürüm Acırım bunca yılın hatırına Acırım kavuşmayan ellere.. Fırtınalı denizim ben Ne zaman ne ederim bilemezsin ki… Ah be yeğen! Bilir misin seni ne kadar özlediğimi.. Aklıma düşünce bebekliğini, Göremediğim gençliğini… Akar gider hayat kendi akışında Bir suyolu bulur herkes kendi kanadında.. Senden yadigâr, düşümdeki rengin Her zaman olmasa da, Ben böyle özlerim… H.Deniz Hatipoglu 10,01,2011 (anılarım) |