Damla damla akarken kalbine,
Dilin esir etmeli beni kendine…
Dalganan yüreğim tatlı bir telaş içindeyken
Gözlerim “gecenin güneşi” olsun…

Hep benim ol, hergün yeniden aşık ol bana…
Yaşamın gölgesi vururken kirpiklerine,
Her gülüşüm yaşama sebebin olurken
Adım “meleğin” olsun…

Canımın canı, derdimin dermanı,
Bahar yelleri eserken bana uyansın yaprakların…
Yüreğimi acıtmadan usulca severken çiçeklerimi
Adım dilinde “tek şarkın” olsun…

Nefesim karanlıklarını silerken gecenden,
Uzaklarda bile olsan, varlığıma mahkum edeyim seni…
Benim gözlerimle bakarken hayata,
Bakışlarımdaki anlam “kalbinin gündoğumu” olsun…

Özlemine tuz basarken her seslenişim,
Dalıp gitmelisin gözlerimdeki sevda nehirlerine…
Hayallerine yolculuk yaparken siyah beyaz resimlerde
Sendeki adım “minik bir kız çocuğu” olsun…

Çoğalırken yaprak yaprak yeşillerde,
Tüm goncalar açılır geleceğine…
Darağaçları kurulmuşken özlemlerine,
Kahrederken seni saran bensizliğe,
Susuz kalmış yüreğinde adım umut çiçeği olsun…

Öyle sev ki gözbebeklerin yüreğim olsun…
Sabırla tükenirken tüm acılar,
Yokluğumun adı olmasın hiç…
Bir gülüşüm bin duygu uyandırırken sende
Adım “cennet”in olsun…

“Hüzünlerini bana bırak, ömrüm senin olsun…”


Ayşegül TEZCAN

23/07/2007