Bir kış günü düştü yolum son ayrılık yerine
Her geçen gün bir matem bir yas dolar kalbime,
Sevginden mahrumumya yıkılsa dünya neyime
Günlerim hep gelip geçiyor gönl yine divane.

Ayrılık yerinde son kez tutmuştum senin elini
Her gün ayrılık yerinde hayal ediyorum seni
Düşündükce biraz kulaklarımda duyarım sesini
Akşamları ayrılık yerinde beklerken duyarım nefesini.

Hep ayrılı yerinde bilmem bu hasret bitermi
Seninde yüreğinde bilmem ayrılık dumanı tütermi,
Şimdi ayrılık yerindeyim ve ben kahroluyorum
Bende arayıp ellerde bulduğun sevgi sana yetermi.

Kahvecioğluyum bir kış günü ayrılık yerini ziyarete ettim
Yıktı kahrediyor beni, şimdi içimi yakıor senin hasretin,
Burayı son ziyaretimde dünyamı kendime zindan ettim
Ayrılığımızın başladığı o son güne kara gün adını verdim.


Bu yazıyı çocukluk aşkımdan ayrıldığım yerde 23.11.1982 salı günü kaleme almıştım.