tarifsiz duygularin esaretinde ya$iyorum
sira sira daglari sanki tekba$ima yayan a$iyorum
cekilmez oldu artik hayat,sanki yagmurlardan dolan barajlar gibi ta$iyorum

hergün ayri bir cile,ya$amak sanki i$kence
dü$düm kaderin eline, zindan karanliklarindayim
samanyolundaki sönmü$ yildizlar gibi I$IGIMI kaybettim

hicbir$eyin tadi tuzu yok artik kalmadi
zalim gurbet yalanlariyla oyalayip, beni vatanima salmadi
canim dedigim yalancilarin maskeleri indi artik,rol kesmelerine gerek kalmadi

Aydan gelsem ,belki bu kadar zoruma gitmezdi bu yanlizlik
halden anlayan yok, nerde kaldi bu insanlik
saraylarda ya$asamda ,gözümü kapayinca her yer olur samanlik

agitlar geliyor dilime ama kimselere söyleyemiyorum
gözümden akan damlalarin hesaplarini veremiyorum
dü$üne dü$üne yakinda masar osman gibi deliriyorum

i$kence ceken esirlerin kamplarina gönüllü girdim
verdim ruhumu zalim kullarin eline,yari$macilar gibi kulvarlara girdim
ko$uyorum sonu görünmeyen yillarin kucagina,caresizlikden ben öldüm