/Sevda gömülmek istemezken kalbimin en alt köşesine
Geleceğe bir eksi çizerek
Acı çekerek, gömüyorum.../

ve
Fırtınalar kopuyor yüreğimde
Söyleyemediğim sözler bir bir çoğalıyor dilimin ucunda
Dilim dönmüyor
Klavuzu kayıp aşk şehrinin içine düşüyorum
Gözlerinin ışıldayan ferine
Gayret edip ’bitmedi ’ diye haykıramıyor bakışlarım

ve
Durmak bilmiyor saklamak için sığındığım inkârlar
Uzadıkca uzuyor anlatmak isterken anlatamadıklarım
Susuyorum

Doya doya sarılmak isterken
Alışamadığım gidişlerde buluyorum kendimi
Yenik düşmemek için dönmüyorum ardıma

ve
Her adım daha da geride bırakıyor seni
’Meğer güneşin gölgesiymiş aldandığım ’ diyorum
Uzaklaşıyorum

Aşkın en masumane sokaklarından geçerken
Af dilemeler görünmüyor
O anlarda duruyor zaman, tükeniyor umutlarım
Bitiyorum

ve
Gizliden ilişen pişmanlığımla, suçlanıyorum benliğimde
Işıldayan gözlerinin ferine vêda sunuyorum
Kanıyor öbür yanım,
Aşkın umutsuz bahanelerinde
Kayboluyorum

ve işte!
/Aldatılan kalbim, kapatılıyor senliğe
Yaşamak için çırpınan aşkta, körlüğüne/

Hüzünüm bağrımda, yalnızlığın kanatlarına
süzülüyorum sessizce
Ç e k i l i y o r u m sensizliğe





_prelüd_