İstanbul’un sokakları
sensizken
öyle yabancılar ki bana cancızım......
koyboluyorum;
gecenin tenha sessizliğinde....................

Eminönü iskelesinde yürüyorum
hava sisli ve çoğuk
bir de burnumun direğini sızlatan
hicran kokusu var ortalıklarda.....................

dinmeyen yağmura
yıkıp geçen rüzgâra seni soruyorum
acem gördün mü cancızımı?

vakit;
üşüten ocak günlerinde
karla karışık acı yağacak İstanbula
Marmara hep çalkantılı olacak
ne evlerin ışıkları yanacak
ne de caddelerde lâmbalar
zifiri karanlığın koynunda güzelim şehrim...............


nereye gitsem
havadaki hicran kokusunu duyuyorum
çicekleri alıyorum ellerime
kokusunu içine çekiyorum
nafile!
silinmiş çiceklerin kokusu...................

ruhum;
komadaki hasta misali
kalb atışlarımdan başka tık yok
uyanılmayan uykulara dalıp
uyuyan güzel oluyorum..............................

koskocaman kara kanatlı kuş
yüreğime çörekleniyor
yoruluyorum
kovalamaktan cancızım..........

İstanbulda hicran hüküm sürer
nasıl da ağır ve pişkin............................

Ay ışığında aydınlanmış Boğaz’ın
tadı/tuzu bile yok
sakince öyle tutuyor.........................

Ortaköy;
kanattığın gönül acıma
deniz tuzu basmakta.....................

Pendik;
koyup
bıraktığın
acını silmeye çalışıyor................

Sonra Haliç’i bir rüzgâr çarpıyor
serinletmeye çalışıyor beni
ve
İstanbulu
buram buram yosun kokusu sarıyor etrafı.............

Hicranla ölüm kaderdaşlar.............

Büyük Ada ölümün sessizliğinde........

ne ben cesaret edebiliyorum
ne hicranın cesareti var konuşmaya.................

ben ;
sensizlikle savaşıyorum
İstanbul;
sessizlikle savaşıyor artık...................

sözleri hapsediyorum
vuslata yükledik ne varsa
senden kalan
hicran bu kadar yıkıcıymış meğer..............

hangi yürek dayanır ki buna?
bir gün pes edecek ruhum vefalı?
yüreği örselen nafile....................

yere göğe sığdıramadım özlem
Mâşuğun yaktığı yürekle külleniyor.............

kahredici hicran git artık!
gitte
dönsün cancızım.......................

Ey Mâşuğum!
bak
yaşayamıyorum sensiz
kimseyi koyamadım yerine
hiç kimse sen değil vefalı........

şu küçük yüreğe
koskaca ve derin bir yara açıp
gittin
içimde seni yaşatamıyorum
hem yaram
hem yara bantımsın vefalım

03/01/2011

gordion