onulmaz bir yaraya kabuktum meğer
küskün parmaklar eşeledi kenarımı
düştüm..
cidarımı sağan ellerde gölleşen
kendi kanımda boğuldum..


özgürlüğümün gölgesinde
her çiçeğe bir tat bırakan yaban arısı mıyım ben
hayır..
öyle günü kurtarma mavalları dilimde
hiç alnım terlemeden
anonim aşkları ceplerine boca eden de
ben değilim ki..
hayır dedim işte yanılıyorsun
öyleyse neden
neden
çatlayan derimden fışkıran ihanetlerle
böyle ağır şiirler yağar ellerime..
bu ne hain domdomluktur şimdi
söylesene..


ah bir haykırabilsem
bir haykırabilsem
anlatabilsem
nasıl sis çökmüş dağlar gibi
ineceğim yüreğine o zaman..
daha kundağında acıları başlayan
bebekler kadar masum değilsem de
gömdüğün kalbinden benim dumanım çıkıyor işte..
geçmişe atılan neşterde
senin de parmak izlerin var gülüm..
ne farkeder artık
bundan sonra
tüm kırıntılarımı
silkelesende eteklerinden..



Faruk Civelek