Sanki yılgın
Bir savaşçı gibiyim
Elbet susacaktır hicranın
Lahzasında titreyen bu kalbim
Kime ne söylerim, ancak
Kendi fakirliğime avdet ederek,
Ruhumun sahibine iltica ederim
Nefes nefese umutları beklerim,
Açık denizlere nazar ederim,
Sanki kuşlar gibi figan ederim


Şimdi
Sokaklar
Bomboş ve kim sarhoş
Sakinin elinden bade içen mi, ?
Yoksa kalbin nidasında
Nefeslenmeyen ben mi?
Neler hikâye edilmişti, idrakim
Ve izanım için ibret içinde
Serpilmişti, peki neler değişti
Keyfiyetim ve nefsi arzularım
Dimdik ayakta nöbetçiydi,
Aklımın ihtiyaçları hakikat miydi?


Kaldırımlar
Uykuya çekilmiş sanki
Birbirine girmiş parke
Taşları soğuk bir serencamın
Kollarında naçarlardı
Peki, altında can çekişen nefesler
Umuda nasıl bakarlardı
Ve kimden hakkını arayacaklardı
Zavallı köpekler yine
Çöp koyteynerlerine bakıyor,
Bir umut içinde aranıyorlardı, ne ayazdı


Sokağa
Bırakılmış
Nice sabiler aklıma geldi
Neden nesiller bu ahval üzere
Nefeslerini ve iradelerini
Hiçe saymışlardı, acıydı
Evet, illa ki bekleyen
Bir hesap vardı, lakin akıl
Ve izan sarhoş olmuşsa ne kadar ardı
Neden zafiyetler bu kadar
Pikleşerek can ve canan adına
Serserilikler şimdiden ayaklandı



Hasret çektiğim
Bir edep kalpte anlamlaşandı
Şayet ruhun ve yüreğin
Didarından sudur eden aşk,
Nefesin zaviyesinde uzaksa acıydı
Şimdi serkeşlik
Neden insanların serdettiği fiildi,
Halin lahzasında esinleşen aşk neredeydi
Demek ki tefekkür ve tezekkür
Mukallitliğin kavlinde hasredilen
Bir ahvaldi, kimlere yaradı


Mustafa Cilasun