9
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
944
Okunma
Apr,21/04
Bu işte,
Bu!
Döngü bu
Süreç bu!
Aşk şiirleriyle
Başladım yazmaya
İlk...
Azdılar,
Yaşanılasıydı
Hep
Yazınılasından
Aşk...
Acı şiirlerine geldi sıra,
Çoktular...
Derin nefesler arasında,
Gözyaşı molalarıyla
Yazıldılar...
Sorgulama şiirleri vardı sırada.
Derin,
Kaygılı,
Uzun...
Sağaltmaya geçene dek!
“Ben” şiirlerinin sırası artık gelmişti.
Sağaltılıyordu
Yürek
Sarılıyordu yaralar
Tek tek...
Derken...
Nerden çıktı bu hasret?
Şiirlerim artık
Özlenen bir erkek...
Buram buram
Diri diri,
Sanki hiç
Unutulmaya
Yeltenilmemiş gibi...
Yalnızlık şiirleri
Döngünün son noktası!
Dün gece farkettim,
Yalnızlığı yazdığımı...
Hüzünlüydüm biraz
Azıcık da umutsuz...
Bir minik ateş böceğiydim
Gecenin bir vakti
Kanatları yaralı...
Sabah
Aydım birden.
Bu işte
Bu!
Süreç bu!
Tamamlandı döngü!
Yazsam yazsam
Nereye kadar
Yalnızlığı!
Mutlu oldum!
Döngü başlangıcının
Anladım,
Çok yakınlarındayım!
Gülgün Karaoğlu