Suya Erişince Kırmızı
bana ve kendine rağmen korkma
ölmek tek sigortasıdır aşk salının
hiçbir deniz batıramaz seni
koyu hülyalı bir üşüme seansıyla

seni bilirim
yaşarsın ya
konuşursun
bakkaldan ekmek alırsın
korkma
şaibeli değiliz bu dünyanın ortasında
eminiz
bu biziz
bizim bizliğimiz
ve ayrılığımız öylesine bir ortak noktamız
ki
ölmekte birleştiren çözümlerimizi
sonsuza kadar öpüşmekli...

suya erişince
kırmızı bir solukla akşam
kardan bir dokunmak demlemek isterdim teninde
kış mış kalmazdı kırsal bakışında kılcal fikirlerime
ve yollar buzlansa da dağ evi kaçkını
ayrılmakta birleşirdi kavuşmalarımız
sanrılarımız
sonsuza kadar güneşlenmekli...

saçmalama hakkımdı
şehrin açık havalı hallerine küsmek
arkadaşlarımı bulamayınca
ve ana caddenin en kalabalık anında keserken
kesilmemiş yerlerini ergen şeytanlıklarım
pantalonum çok eskirdi birden
ceketim yirmi ikinci elleşirdi
gömleğim eprik çoğunluk düğmesiz
en masumane dans ettiren hayallerimizi
sonsuza kadar dönüşmekli...


Kağan İşçen