Karanlığın Gümüş Renkli Çocukları


Karanlığın gümüş renkli çocukları,
Size sesleniyorum;
Yılmadan, usanmadan bıkmadan,
Geleceksin, geçeceksin, tümsekleri düz yapacaksın.
Ve sen geleceksin mutlaka.
Seni bulacağım, seni göreceğim ne yöne baksam.
Gül kokacak sümbül kokaca, menekşe kokacak…
Siz gelince.
Kur’an coşacak, ırmaklar, dereler, hu çekecek.
Ve sen geleceksin gecenin gümüş yüzlü çocuğu.
Nurun aydınlatacak geceyi, cehaleti.
Şeytanlar alabildiğince kaçacak seni görünce.
Parçalayıcı bir aslan gibisin ebucehil karşısında.
Muhtacın yardımına koşacaksın her anda.
Dosta sığınak gibisin fırtınalı okyanusun kıyısında.
Ey gecenin gümüş renkli çocuğu!
Bu kim diye düşünme.
O sensin; o benim; o sizlersiniz…
Lailahe illallah Muhammed’erresulullah diyen her kimse;
Odur gecenin gümüş renkli çocuğu.
İnsanlık bir arayış içinde,
Tatminsizlik aldı başını gidiyor.
Meşalelerinizi alın gecenin gümüş yüzlü insanları.
Küfür ve şirk batağındaki bu insanları,
Düştüğü çamurdan kaldıralım.
Eğer; çamuru fark ederek kalkmıyorlarsa,
Işıktan karanlığa kaçıyorlarsa,
O zaman onların akıbetini takdir eden dilemiştir.
Ey gecenin gümüş yüzlü çocuğu,
Seviyorum seni onu sevdiğin için.
Bu dava zor, bu yol çamur; bu yol düşman dolu.
Biz onla olduktan sonra, hepsi onun kulu!
Ey gecenin gümüş renkli çocuğu,
Özlüyorum, seviyorum, yanıyorum, ızdırablıyım ama,
Gel bana doğru ne olursun.
Sen geldikçe ferahlıyorum,
Güller ve sümbüller açıyor yüreğimde.
Seni sevmek Rabbi sevmektir,
Gecenin gümüş yüzlü çocuğu ne olur kızma bana,
Bu kervanda sana yoldaş olamadığım için.
Ama şunu sakın unutma,
Sen neredeysen ruhum orada.
Ey gecenin gümüş renkli çocuğu;
Haydi gel.