Bu soğuk suda,ayaklarımdaki donmuş terler gibiyim kirliyim.
Bu namussuz koğuşta o kadar doluyum ki,patlayamıyorum.
Tüm özgürlüğüm 2-4 nöbetinde.
Avuçlarımdaki nasırlar beyaz simlere rağmen siyah.
Şiirlerim, makineli tüfeğimin içinde sıkışan mermiler gibi,
tutuk..

Yirmilik çocuklar herşeyden habersiz;
Kahkahalarında kokan bu özgürlük perhizi.
Herzaman yalnış vakti gösteren bu saatin içinde,
Şafak yelkovanı beklemeyen zehirli bi akrep,
Tüm özgürlüğüm 2-4 nöbetinde,
TÜm düşünceler bana ait değil.

Kar tanelerinin havadaki hafifliğinden eser yok.
Çam ağaçlarının yorgunluğuna uzanan bembeyaz halterler,
Köpeklerin yeryüzünün yüreğine bıraktığı pati izleri.
Otobüslerden sallanan elleri tutmak istiyorum bazen,
Parlak jantlarının altında ezilen,
Özgür bir lastik dikeni olmak.

Ranzanın arasına sıkışmamış bir paketten bir cigara tüttürmek,
Osuruk kokularının burnuma oynadığı entrikalar olmadan,
Mutlu bir yolculuğa uyanmak.
Ama ruhumda yinelenen üşenmez içtimalar.
Dedim ya!tüm özgürlüğüm 2-4 nöbetinde;
Otobüslerden sallanan elleri öpmek istiyorum.