"Bu ben değil miyim? Belki de değilim. Ama ben o değilim.
Dil düşürmüşüm duymak istediğin yalanlara, aklımda gerçekler dolanıyor ama adını düş koyduğum yalanlarla oyalanıyorum avlunda.
Bu han bu hamam, kapılar ve pencereler bana yalan.
Bu gökyüzü bu bulutlar yalan.
Burası bana benden çok uzakta.“

Konuşturdun beni kendi adınla, şimdi bana adımı soruyorsun
Karşındayım işte, adını düş koyduğum yalanlarla
Adım Murat değil de Musa olsa
Denizleri mi yaracaktım yolunda?
Adım Murat değil de İsa olsa
Göklere mi varacaktım sanki uğrunda?
Şiirlerde ne olduğuma aldanma
Karşındayım işte, adını düş koyduğum yalanlarla

Bu aşk, yürek, yol ve hülasa hüzün dolu ve yaralı ne varsa yalandan
Yalandan göğün yarı aydınlığı dahil bütün güneşli ve aydınlık sözler
Hep bir başkasının hillesiyle oynadık aşk oyunlarımızı
Adım Murat değil de Mecnun olsa
Aşkım sanki dağları mı delecekti yolunda?
Adım Murat değil de Romeo olsa
Kanım bir başka mı akacaktı ecnebi bir oyunda?
Sen koynundaki gerçek hıçkırığı duy yeter, boşa ağlanma
Karşındayım işte, adını düş koyduğum yalanlarla

“Ellerimi bulamıyorum, yardım edin bana.”
İyi ki bulamıyorum, tutunmak isteyebilirdim sana
Bu düşler, sakıncalı düşler
Nereden çıktı şimdi?
Ölü bir yüreği yeniden canlandırma hayáli, adı üzerinde hayál
Gerçekte ben diye bir insan yok
Gerçekte sen diye bir insan da yok
Kalmadık, olmadık, yaşamadık
Ben çoktan unuttum, haydi adımı hatırlasana
Olmadı bana bir isim uydursana, bende inanayım yaşadığıma
Karşındayım işte, adını düş koyduğum yalanlarla