Delinin Zoru

Delinin zoruna bakıp
Bir aynadan tutuşturdu cesaretini
Üçüncü tekil şahıslarla konuştu umudu
Kendisi yokmuş gibi
Bir başına değilmiş gibi odanın duvarlarına
Düşen gölgesine aldırmadan
Can kırıklarıyla kanayan ellerine bakmadan
Aklına gelmeyecek olanları bile
Buldurdu kalbine
Ölmenin ölçüsüyle yaşamayı denemekten yorgun
Ölmüşleri bilmekten bıkkınken
Nerden takılmıştı / delinin zoruna

Delirdi elinin altında ki eti
Kalbi bir firdevsle heyecanlandı
Oysa henüz hiçbir ifadesini vermediği
“Ne çok katildi “geçmişine dair
Sevmeyi bahşedenle silmeyi bahşeden
Aynı tanrının merhametiyse
Neden delinin zoruyla ölmüştü gece
Koynunda yıldızlarla
Neden sönmüştü umudu
Ölçüyü yaşamayı denedi
Ölmenin ölçüsüyle
Ölüp giden yıldızları
Hatırladı

Her şey bir başka hayatın provasını yaşıyor
Değil mi dünde olan yarın da olacak
Akil adamlara en deli damgası vurulacak
Aynı dünyanın toprağında yürüyenler
Ve aynı göğe bakanlar
Aynı hayatın günahını paylaşıyorlar işte
Delinin zoru olmasa
Hiç kimse cenneti hak edemez
Delini n zoru olmasa hak tecelli edemezdi

Kükredi içinde ki isyan
İffetli bir sessizliğe muhtaçtı oysa
İkrarını söyletecek kadar bir sessizliğe
Ama isyan kımıldamıştı bir kere
Düşman safları çoktan teyakkuzdaydı
İblisler en devasa ordularıyla hazırdı
Dua nefesini yutkundu
Doğruldu içinde birikeni
Ve var gücüyle haykırdı
ALLAHU EKBER
ALLAHU EKBER
ALLAHU EKBER