Sen giderken kar/arlıydı karardı zaman

Üşüyecektik!

Söz verdik, iki günebakan

Yüzümüzü güneşe döndük

Beyazlara büründük

Korkutunca karanlığı

Iraklığa ırgat olduk

Besledik büyüttük



Özlemle lâdese tutuştuk

Gün kısa, gece uzun ve asi olanı

İkiye ayrıldı

Yalnızlık libasınla cenk’e düştük

Anılar hâkem oldu

Vuslat rüşvet diye haykırdı

Duygularımız zorlaştı

Gözyaşı incilerden konvoyla

Boğazda, yumrularla trafiği tıkadı

Fırsatçı zaman efe gibi giyinip kuşandı

Ege’yi kıskandırdı

Yürek tacir, saatler tacizci kesildi

Çöküşler, çözümler, nöbetlerden

İp köprüler kuruldu

Gölge oyunları dansa tutuştu

Bir ucu sen, bir ucu ben

Ortada sokak çocukları

Yaşlılar yurdu

Kimsesizlerin haykırışlarını duyurdu



“Ölüme çare yok” sözü çürüdü

Oysa ölümden beter sahneler telaşa düştü



Sen giderken kar/arlıydı karardı zaman

Dönem ödevi verilmişti bize

Başarmalıydık

Hayatı her yönüyle sevmeliydik

Biz sadece gurbet yetimleriydik!..





ayşe yayman