çalma Farid dayanmaz yüreğim
çalma uykularımı benden
bilmez misin gelmez arkasına bakmadan giden
ufuk çizgisine mühürledim gözlerimi
yağdı hasretler üstüme
gün aheste aheste ağarırken...


İnadına yalnızlığın!...
kokulu mumlar yaktım gecenin dibine
iki kadeh koydum masaya
karanfilleri unuttum sanma
giydim en sevdiğin elbiseyi de
dokunuşlarını özleyen saçlarımı dağıttım
sen hep öyle seversin diye
kırmızı ruj sürdüm dudaklarıma
hadi hazırım seninle herşeye...


ve şimdi
inanacağım nerdeyse karşımda olduğuna
ah şu keman bu kadar içli çalmasa...


susmak isterken konuşturuyor beni
konuşmak isterken susturuveriyor
hayal bu ya!...
yavaşça süzülüveriyorum küçük hücreme
gecemdesin işte
seviştirelim hecelerimizi
uyutulmuş her arzu uyansın
kurak bedenlerimizde
suspus olsun tellerin sesi...


ve bin türlü ihtimal ipi varken elimde
hangisini çeksem
bir sen, bir ben, bir biz..







Şiirimi güne lâyık gören seçici kurula ve özellikle bizleri bu çok değerli çatı altında toplayan Sevgili Habip Bey’e teşekkürü borç bilirim...