HER ŞEY KARMAKARIŞIK

Her şey karmakarışık İstanbul denen devi
Sıkıştırıp duruyor insanoğlu durmadan
İnsanlar çıkıp gelmiş İstanbul’a sormadan
Her kafada ayrı ses uğultu sarmış evi

Her şey karmakarışık yollar olmuş kördüğüm
Gündüzün yorgunluğu güneşin sönüşünde
Otobüste uyuyor beden iş dönüşünde
Mahşeri kalabalık gece gündüz gördüğüm

Her şey karma karışık standardı yaşamın
Diple tepe yan yana sessiz bir bekleyiş var
Gece boğazlar sarhoş varoşlar sessiz duvar
Duvarın çatlağından kanı akıyor gamın

Her şey karma karışık gücün hakimi meçhul
Adalet denen güzel uğramamış bu kente
Yağmurlardan sadece güçlüyü korur tente
Nerde yaşanası kent nerde eski İstanbul

Her şey karma karışık gemi kaptanı cahil
Güç güçlüye tepside sunulan fırsattadır
Sanılmasın kurtuluş örgütsüz feryattadır
Kabullenmiş yürekler hüzün yaşama dahil

Her şey karmakarışık gördüm ki Anadolu
Bir lokma ekmek için İstanbul’a taşınmış
On beş milyon adımla altın yollar aşınmış
Bir garip insan seli kaplamış İstanbul’u

Nerde eski İstanbul bahçelerinde güller
Bir yumuşak aydınlık parlardı tepesinde
Bitmeyen şarkılar var dalgaların sesinde
Martılarla dans eder boğazında bülbüller

Coşari’nin gözünü İstanbul ürkütüyor
İstanbul dünya kenti İstanbul şahsa özel
Lakin yaşamak değil bu kenti gezmek güzel
Bundandır ki Samsun’um gözlerimde tütüyor

23.12.2010/ istanbul

İbrahim COŞAR