aşk;

bardaktan boşanırcasına yağmur yağarken

fırtınalı bir havada sevgiliyle

her nasılsa bir saçak altında sığınmaktı.......



apansız delice bir kurşuda vurulup

ölmekti belki de.

tetikte olmasak

namlular gözlerde parlayıp

kendine çevrilince bile

teslim olmamaktı.





yaşamak;

bitmeyen bir senfoniydi

kalem ve kağıtın vazgeçilmezliği

arasındaki aşkın

bestesi yapılmamıştı daha

notalar eksikti

ezgiler gönülden de kırıktı............



aşka karabasanlar çökünce birden bire

hicranın ablukasını kırmak zordur elbette.

vuslat ödüldü sanki

sorsalardı söyler miydik buğulu gözlerde saklı kalanları?



aşk,

kim bilir hangi dağın arkasında yankılanır

içli ezgiler içinde

bitmeyen yollar



niceleri

düş kırıklarında

ne yeminler

ne vaatlerde bulunduğu

sevgiliyi beklemedi

kustu da

adına ’ayrılık’ koydu

buğulu gözlerle

delirmenin sınırında gezinirken

aşka ulaşmak için

ödemesi gereken bedeldi

ayrılık........................



gordion