Başında kavak
yelleri esen
köhnemişce bir şehrin
ortalıkça bir yerindeyim,
bir yerinde yıllar öncesinde
çocuktum yada
gözü açılmamış yarı genç,
yıllar sonrasında ise
başkş bir yerinde
yarı çocuktum yine ve
olgunluga soyunmuş
yaşım geregi
bir yalnızlıgın
sadece rol arkadaşıydım,
nasıl çocuktum
ve nasıl büyüdüm
hiç bilemedim,
hangi yollardan geçtim
ve geldim bugünlere,
tüm yaşamı içime gömdüm
ve yaşadıklarımı,
bir gizli, bir karanlık
dünya var içimde
mavi gözlerimde
ışıl ışıl parlayan,
sis çökmüş şehrin
köhnemişligi üstüne
koyu gri renkte
kurşun gibi agır,
mavnalar geçiyor
Kadıköy rıhtımından
kara duman çıkararak,
martılar çıglık çıglıga
yarışıyorlar yolcu vapurlarıyla,
koşturuyor insanlar
bir kavga ugruna
adına yaşamak dedikleri,
gün bitiyor
zaman bitmiyor,
köhnemiş şehir yaşıyor
bütün canlılıgını,
aralarında benim
olmadıgım
yalnızlıgın aralarında
olmadıgı.......

09/09/1990 Dragos Metin GÜRSOY