akik elmaslarla yontulmuş yüreğim
tek taş
bir yalnızlık
asal bir şey bu yalnızlık
tek sayılar gibi yasak
hiç bir şeyle örtülmüyor üzeri
özlenirse de arada
berbat ötesi berbat...

olabildiği sadece
çift kişilik çarşaflara tek kişilik hakimiyet
yarım elma gönül alma da yasak artık
çünkü
elmanın yarısı yok yitik!

yarım ekmek bile satılmıyor
ki karpuzun yarısı hiç!
teinsiz kahve gibiyim
boş
ne versen yerim şimdi
tek dudağın tadı yokmuş !
öğrendim!


tepkisiz hayata özenirdim
kavgasız
istediğim kanalı seyredebiliyorum
istediğim saatler bana amade
ama...
harala gürele de özlenirmiş!
tuzu biberi tadı içinde saklıymış
hane içinde harca(n)mak içinmiş belki!

oysa şimdi;
hırslarım bile çevre esnafa tedavül!
-hayır çifte kavrulmuş olmayacak kabak çekirdeği!
-iyi olmuyor onlar
çünkü!
-ikili ekmek istemiyorum
-fazla geliyor!
çünküsü yalan!
yalnızım diyemiyorsun
kıskanıyorsun aslında
gerisi koca bir yalan!



tüm mevsimleri ’ikinci bahar’ yalnızlığın
tüm renkleri kurşuni
yürek rengi siyah
hayat rengi kıskanç
tadı, pembeye benzemez bir kahve_rengi
tüm iltifatları sürçü lisan...



kıskanç değildim aslında
ama her birlikteliği kıskanır oldum
bazen küfür gibi geliyor
bazen de güzel bir slogan oluveriyor ağzıma;

şimdilerde kahveler bile üçü bir arada
ben yalnızım hâlâ!



ToprağınSesi





.