Ben bu kadar senken sen gitmeleremi açtın aşifte yolculuğu
kefil gösterdiğin aşk sefil bir vedayamı çevirdi utanmaz zamanı
Aşkımızın gerçeğini hangi varlığının hayalinde dindirebilirim
Bu kadar sevda doluyken üstünü bir avuç toprağı nasıl atabilirim
Sevinclerimi arzularımı yarımlığa çıkmazlara yükledim bekliyorum
Azrailin maskesini giymiş bedenine tanrıdan af üstüne af diliyorum
Gitmesen yaşam savaşına tetiğin olsam
Bilmezmisin soluduğum nefesindir ekmeğim aşım
Revamı tanrım gözlerimi öksüz bırakma telaşın
Onu benden çalarken kefenimi hazirlayacak ellerim
Sevdimi tükenircesine sevmeli derdim insan
içim intihar ediyor beni ritim tutuyor ahıtlarıma azrail
Tüm sonralarım uyanmak istediğim kabuslar kadar korkak ve zavallı
Hasretin ateşimi girecekti kıyamadığımız sol yanlara
Hayır sevgilim ölümsüz yüzünü veremem gömemem fatihalara

Berrin Korkmaz