1.Mutlu Kimlik


Bir gece taptaze öpücükler yolladı Ülker
Mehtap geziniyordu yıkanmış ziyâlarda
Amisos Tepesi’nde yankılanıyordu sesi
Ve görülüyordu duvarları yıkan aşkın çıplak nefesi



Sabah sokak çalgıcılarıyla beraber uyandı
Haberci sülünler saldı Kuş Cenneti’nden
Gelirken Balık Gölleri’ne uğradı
Ruhu kurtuluverdi yalnızlığın semtlerinden
“Şimdi kavuşma vakti “diye geçirdi içinden



2.Görgü Tanığı


Akşam geceyi karşılarken
Kambur hıçkırığın kasırgası duyuldu alev alev
Uzayan bakışlarla yüklü bir zamanda
Bekçilik yaparken kaldırımlara
Çocuksu tebessümlerden uzak
Kahra gömülen çarpışan arabalarla


Gidişin gelişin kadar beyaz olmadı
Kırmızı mavilikler yatıyordu asfaltta
Bir kenti sular basıyordu
Ağıt kokuyordu havada


Kırk yıllık haberlerle yüklü gazete parçaları
Yüzündeki son telaşı örtüverdi
Siyah mürekkepler sızıverdi tenine
Bomba görevi yapan yağmur taneleriyle
Akıveriyordu kırk yıllık haberler
Yarı açık yarı kapalı menfezlere



3.Görgü Tanığından Gerçeği Öğrenen Mutlu Kimlik


“Saat akşamüstü olsa kavuşsam sevdiğime
Üçyüzaltmış derece dönse de ruhum
Ulaşsam yıldızların güzel eşine”

Bekledi sabaha kadar haber gelecek diye

Mesaj gönderemedi Ülker mehtapsız gecede
Küle döndü ümitleri tüm iç surları yıkıldı
Görevi görgü tanıklarına bıraktı…

Yalnız değildi artık
Sadece ”” tek kalmıştı ””…




(Atakum-Aralık/2010)

Dursun Tiftik