Sıyrılsa yorgun karanlıgından
bu ay yüzlü adam
tepeden tırnaga,
yüregini kavrasa
kara sevdanın vantuzları,
bir daha hiç bırakmasa,
mevsimler öpmeli
kurumuş dudaklarından
hiç incitmeden,
yagmur yagdıgında
gülmeler konmalı gözlerine
kelebek kelebek,
bahar dallarında açmalı
çiçekler artık,
bu gövdenin yaralı
küskün dallarına
konmalı kuşlar
bin sevinçle,
yuva kurmalılar
neşeyle,mutlulukla
geçsede mevsimler
ard,arda
göçmesin kuşlar
uzak yerlere,
degil mevsimlik kalmalı
her mevsim
şakımalı sevgiyle ötmeli
kuşlar,
kalmamalı artık yalnız
bu yaralı gövde,
ya sonsuz dalmalı uykusuna
uyanmalı yada artık.....


Metin GÜRSOY
13/6/1990 Dragos