... İçten ve samimi bir dili var. Söylenilene değil hala söylenmek istenilenler olduğunu kavrıyoruz. Bir bitmemişlik duygusu. Anlama muhtacız, imgeler bir yol açıyor bize. Öfkeyle, şehvetin ve aşkın arasında kalınmışlığın duygusu. Ama öfke, bir ah dilinde. Bağırıp döken bir terminolojisi yok. Yani görebilmenin, sesini duyabilmenin vahdet şarabından bir yudum alabilmenin ahı duyuluyor.

Şiirin dilinde başka bir anlam başka bir hayal çıkaralım. Genelden özele… Siyahtan, maviye bir bakış iki göz arasında. Göze itiraz var, siyah kirpiklerden… Gözde vurulma var, yaralanma ok yapılmış kirpiklerden. Bir anlam. Bir iletişim iki göz arasında.

Aşk; alev, kırmızı iki göz arasında. Yanarak olgunlaşmanın, pişmenin ateşi, değişmenin. Aşka düşmenin sıtması hissediliyor. Karşısındakini anlamaya çalışan, anlamayan ama açıklamaya çalışan ve beklentilerinin gerçekleşmemesi durumunda; Yarı ölüm uykuya , bir nevi vazgeçişle göndermelerde bulunuyor.

“Üstüme karlar yağacak ağlayacağım.” Burada kar vurgusu ateşin sönmesi, yüreğin soğuması, üşümesi ve ateşin sönmesi olarak görülebilir. Yürekteki bu çekilme, üşüme uykulara dalışı hızlandırabilir. Bu dizeden ağlayacağım kelimesi çıkarsa arkasını takip eden dizeyle çok bir anlam bütünlüğünü bozmadığı gibi, sanki vurguyu daha berraklaştırıyor.
Bazı dizelerde, rötuşlara ihtiyaç var. Yinelenen ifadeler şiirin titreşimini melodisinde kırılmalara neden oluyor. Yinede derdini okura geçirmiş bir şiir. Daha iyi yazılabilir miydi? Evet olabilirdi. Kişi daha iyisini, daha mükemmelini aramalıdır. Üzerinde durulursa çok daha iyi bir çalışma ortaya çıkacaktır.

Emeğine sağlık, yeni kelimelerde buluşmak dileğiyle.