Yüreğine sağlık şairim, ben çok beğendim, değişik sıradışı dizelerdi, kutluyorum selam ile.

Not: “Neşterin” eleştirildiği “defterin” güncelinden hareketle...

“Hecenin Ecesi” Afet Hanımdan izin istiyorum sayfanızdan: Onun imgesiyle başlayacağım bundan sonraki şiir altındaki “yazılarıma”

Mırıldanan Hayalim

“savaşlar kendi tanrılarını yaratmadan”

Tanrı-lar söyleminizden ilhamla:
Tanrıları kim yarattı; sadece savaşlar mı?
“savaş” sözcüğü sözlüklerdeki ilk anlamında mı kullanılmış şiirde ? Yoksa daha genel: İnsanın doğayla savaşı, insanın kendi iç doğasıyla savaşı; insanın çevresindekilerle olan kavgası... İnsanın aciz kaldığındaki hayreti, insanın isimlendirme, kavrama, açıklama ihtiyacı... kısaca insanın acziyeti.
Çok tanrılı dinlerden bugüne kadar teke indi din. Kökeni Yahudilik bildiğim. Devamı diğer dinler.
Buna rağmen mutasavvıflar daha da “Tek” leştirdiler. Yarattığı da kendisi diyerek: Okyanus su damlalarından oluşmuş. Her damlanın ben okyanusum demeye hakkı var mı bilmem (Eğer kendi içindeki okyanusları kastetmediyse). Hiçbir damla ben okyanusum diyemeyecekse okyanus nereden bilecek okyanus olduğunu. Damlaların gevezeliği bundan ( “O herzaman ayrı bir şen’dedir”)
Savaş, nimet; savaş ihtiyaç:
Bir anekdot (Yirmi sene önceye ait): Sahilde gezerken, gördüğü “manzaralar” karşısında yanımdaki: Bu sahil hayatı “Allah’a rağmen midir?” demişti. Hayır dedim. Allah’ın yaratıcılık vasfından daha fazladır “yöneticilik vasfı” . Allah’a rağmen kim ne yapabilir !
Semavi dinler bunun cevabını ezberlemiştir. “Cehennemin yaradılışı boşa değildir diye”
Kendi adıma ben “ümmiyim, hanifim; doğumdaki fıtratım üzereyim” :Tanrı adına uydurulan bir çok yalanı okudum, bilirim.
Kullandığım sözcüklerim; kültürümüzün, dilimizin üstü örtük kutularıdır. (içi boş ya da kendimce doldurduklarım)

Bunları da mırıldattı şiiriniz , bilesiniz.

Sağlıcakla.

ne
çok
şiir
var
burada