Kadınlarımız
Analarımız, halalarımız
Çilesi bol olmuş kimilerin
Kimilerinin ise ne derdi ne tasası…

Bir Sudanlı kadın ağlıyor sokak ortasında
Şiddetin tam ortasında

Yürekleri dağlıyor
Yüreğimi deliyor çığlıkları
Suçlumu diye düşünmeden,
Neden bu işkenceye maruz diye geçiyor içimden…

Gücü yeten alıyor eline sopayı
Vuruyor döküyor ne varsa

Şiddetin tam içinde kadın
Gerçekten kadının adı yok!
Ne eğitim ne öğretim bu hakkı veriyor kadına,
Kadın hep ikinci planda!

Sözlerim bitiyor boğazım düğümlü
Kadın gerçek değerini bilmeli
Bildirmeli bu cahil topluma

Gül gibi narin
Duygularını saklamış
Gözleri yaşlı kadın!

Sokak ortasında acılar içinde kıvranıyor
Adamın derdi; istediği gibi giydirmek ya!
Kimse görmesin
Kimse duymasın
Kimse bilmesin…
Derdi sadece bu!

Kadın hem var
Hem yok onun zihninde
İşine gelince hanımı
İşine gelince kölesi
Kimi zaman annesi!

Nasıl insanlık bu!
Nedir bu ayrım
Din konuları gelince hemen atlarlar MÜSLÜMANIM diye..
Hani merhametin, hani Peygamber örneğin..

Kalbinde yoksa inancın
Allaha dürüstlülüğün
Sahtelikler, süslülükler içinde

İçinde yoksa inancın
Yapmacıklar içinde…

Sen kim oluyorsun be adam!
Yaratmaya kadir misin?

Sokak ortasında adı Ayşe, belki Lamia, ya da Sofia
Hiç fark etmez
Sessiz çığlıklar bitmez
Seyirci desen diz boyu
Sadece bana gelmesin de ne olsun havası

Sen bir bak kendine
Kimsin ne sin nerdesin!





H.Deniz Hatipoglu
Bursa
2010