Özlemin yapraklarını aşındırırken günler
Yüreklerinde kurgulu tafralarla öpüşüyor
Dönence vakitlerinde sevgililer
Nefes dil ararken dudağa
Eksik yaşanmışlıkları süpürüyor çöpçüler.

Yağmur ansız iniyor güneşli bir kente
Damlaya avuçlarını uzatıyor özlemler
Yanıyor içten içe kendini tüketen fitil
Dumanı göğsünde gizler olmuş satır
Söz susarken, konuşur fısıltıyla kahır.

Birazdan gölgeler de çekilir yollardan
Sebepsiz bekleyişlerini ufuklara yatır
Ömür yankılı bir gülümseyiş ne yapsan
Gülümsedikçe ah gülüm
Bilesin ki, hep kendini kanatır.

Eksik parçaları birleştirmeye çalıştıkça insan
Kaygılı bir öfkenin zindanlarına ışık vurur
Karanlık bir dehlizdir sevda
Kıymıklar batan yüreğimizi er geç kanatır.

Kaypaktır sonu olmayan düşlerin ruleti
Anlık coşkuların ertesine gün gelir
Hain bir gülümsemeyle kapanır
Yarımdır hüznün hacmi gülüm
Ne içine alır, ne dışarıda bırakır
Birikmiş sancıların adresini arama
Aşk rotası meçhul çıkmaz bir sokaktır.

Selahattin Yetgin