1
o çiçek pazarı’nın büyülü havasında
seni bana yeniden çiçekler anımsattı.
tanıdık çiçekçiye sordum söz arasında
“görmedim, bilmem” dedi, öyle bir mahzun baktı.

bu bakış yüreğimde gizli bir derdi deşti,
önümdeki çiçekler birdenbire soldular.
yüreğimin acısı sanki onlara geçti,
çiçekler, ah çiçekler, dert ortağım oldular.

2
bugün göl sularına bakmak geldi aklıma,
değil mi ilk orada gördüm güzelliğini;
ilk orada vuruldum yüzünün aklığına,
belleğime orada ördüm güzelliğini.

kıyıda saatlerce düşündüm dalgın dalgın,
sular ki haşır neşir, sular bir yığın kindi.
anladım sensiz kaçmış güzelliği suların,
sular ki bozbulanık, sular dehşet çirkindi
.
3
işte ki bu akşam da sensiz geçti tramvaylar,
yüzyıl aralıklarla çaldı şehir saatı.
karanlık cesetlerce uzadı küskün raylar,
tekerlekler sürekli sensizliği anlattı.

ah, nice derbederim, kırık kolum kanadım,
yıkıldı gönlümdeki sana ait saraylar.
aldandığım hiç yoktu, ne bekleyip aldandım?
işte ki bu akşam da sensiz geçti tramvaylar.

4
başlangıcı güzeldi, sonu yıkıntı oldu
acemi aşkımızın, uğursuz aşkımızın.
umudun mu yoruldu, duyguların mı soldu
benim vefasız yavrum, benim şımarık kızım?

bir şarkın vardı hani, sığındığın son durak,
sonların sonsuzluğu üzerinde son yorum,
söyleseydin son defa göğsüme sokularak:
“ben bu gece ayrılık bayramı kutluyorum.”