Zeynebim Zeynebim güzel Zeynebim
Henüz onbeş aylık taze bebeğim
Bir gazetede gördüm masum bakışlarını
İçin için eridim mahzun bebeğim.
Üç beş çapulcu mayın döşemiş yola
Belkide gülüyordun ana kucağında
Minübüste on üç kişi Geçitli kavşağında
Mayınlar patladı birden,savruldun bebeğim.
Dokuz kişi öldü biri annen,biri babandı
Bunu yapan hayvanlar güya insandı
Ekranlarda gördüm sonra seni içim yandı
Annesiz,babasız yetim kaldın bebeğim.
Akşamleyin eve döndüm kızımı öptüm
Sadece senden üç ay büyüktü
’Babacı’diye bana sarıldı
Aklıma hemen sen geldin Zeynebim
İnan hüzünle boynum büküldü.
Bugün resimlerini gördüm gazetelerde
Hastanede öylece masum bakıyordun
Minik bacakların ezilmiş sargıda durur
Bense resmine bakıp gözyaşı döküyordum.
Televizyona baktım az evvel kendine gelmişsin
İlk sözünde hemen ’anne’demişsin
Annen şimdi çok uzaklarda Zeynebim
Şefkatli elleriyle gözyaşlarını siliyor bebeğim.
Ağlama yalvarırım lütfen ağlama
Ağlayıpta kırılgan yüreğimi dağlama.
Zeynebim Zeynebim güzel bebeğim
Adında güzellikler saklı tatlı bebeğim
Sanma ki bu alemde yalnız kaldın
Her gece sana dualar yollarım Zeynebim.

Talip KAZGI-KÜTAHYA