Önce sert rüzgârlar esti.
Yapraklar çınarlara,
Kestaneler atlarına küstü.
İndiler aşağı birer ikişer.
Kiminin kabuğu dikenli, kiminin patlak.
Baktılar! Öbür yapraklar da atladılar.
Ağaçlar kaldı çırılçıplak…
Geçti yaz...

Sonbahar nazlandı,
Kaldırımdan kaldırıma
Sürüklendi biraz.
Çöpçüler çok kızdılar.
Sonbaharı süpürüp bidonlara koydular.
Kimse görmesin diye.
Gece Mamak’a götürdüler
Ben gördüm, bilirim.
Orda birileri bir sağa, bir sola bakar,
Kibrit çakıp sonbaharı yakar.
Kesin yaktılar…
Hem kel hem fodul kaldı Kumrular.

Ve bugün Ankara
Bensiz seninle yaşadığı günlerden birini,
Sensiz benimle yaşadı.
Lapa lapa kar yağdı.
Çatılar duvak, yerler gelinlik giydi.
Kartopu oynadık, kardan adam yaptık.
Akşam, Bartın kestanesi soyduk…

Sabah sığırcıklar serçeler
Daldan dala uçtular ama nafile,
Karlar altında kaldı bütün nevale…
Penceremizdeki karı oyduk
İçine bayat pilav koyduk…

Gözükmüyor sisli dağları Ankara’ nın.
Mektuplarında yazdığın güzelliği kalmadı,
İlkbaharın, yazın…
Ve ben o ilkbaharı,
O yazı hiç görmedim…
Ve şimdi soğuk…

Çok üşüyorum canım…






Fodul:Hem kel hem fodul
Yani keli var bir de herkesin kelini görecek kadar boyu kısa olan kişi..