Günlerden bir Cuma vakit sabaha karşı
Çekildi silahlar çatıldı kaşlar
Yapmayın yazıktır diye yalvardı dağlar ve taşlar
Dinleyen anlayan nerede
Körpecik bir çocuk dağ gibi aliyi seriverdi yerlere
Bir silah sesiyle korktu, ürperdi uyandı bu çarşı

Bir çığlık yükseldi mahallenin daracık sokağından
Hatice ana feryat ediyor yetişin kurtarın yavrumu
Ama ne çare, tam kalbine isabet etmiş kahpe kurşun
Vay koçum ali sen bir kurşunla yıkılacak adammısın
Bırak kanını içsin zalimler, kana doysunlar
Fakat başka Aliler vurulmasın

Birde Aliyi yere seren şu masum çocuk
Vay canına bıyıkları bile terlemeyen küçük bir yavrucuk
Fakat kalem tutacak ellere silah verilmiş
Kitap okuyacak dillere intikam yemini ettirilmiş
Bu böyle gelmiş böyle gidecek
Bunun adı kahrolası töreymiş

Aklımızı başımıza toplayalım
Bu gün ben, yarın sen, bir güne yavrularımız
Daha ne zamana kadar kalleşçe birbirimizi vuracağız.
Elini uzat yıllardan beri düşman gördüğün şu adama
Kucakla, bağrına bas, affet
Lanet et kahrolası töreye
Boynumuza vurulan cehalet zincirlerini
O zaman ne kadar kolay kıracağız.

Cengiz ÖYKE