20
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
1616
Okunma

“ düşünüyorum da (...)
gölge ölür mü hiç !.. ”
sen hüzün dolu heybenle giderken ,
arkanda kül rengine bulanmış fildişi siyahı bir gece kalır...
yenilmişliğim , tükenmişliğim / bak işte bu yüzdendir
terkedilmişliğim...
...arayıştayım
çöl ortasında ki kaktüsün kıyısında buldum gölgemi
üşüyordu... tek başınaydı ,
oysa doğduğum günden beri onu arıyordum .
o bilmiyordu !.. sadece yetim kaldığına inanmıştı
çaresizce Azraili bekliyordu ...
(...artık hiç düşünmüyorum ; ben hiç doğmamışım ki gölgem olsun.
bedensiz ruhun içerisinde çaresizce çırpınıştayım...)
emre onbey