sen bir afatsın sevgilim,üstümüzde dolaşan,
hem ahiretimle ,hem dünyamla uğraşan,
dostlarımla gayet iyi,benimle savaşan,
benim evet dediğime sensin hep karşı çıkan.

böyle sevgili ne gördüm,nede duydum,
yıllarca bu kabusla,geceler uyudum,
içimden ağaç gibi, çürürek ovuldum,
önümden değilde arkamdan vuruldum.

sen bir afatsın gerçekten sevgilim,
hep ıslak kaldı ,ellerimde mendilim,
kazandığım her lokmaya seninle böldüm,
seninle ağlayıp,seninle güldüm.

velakin umduğum gibi çıkmadı talihim,
karmaşık bir yapıya büründü tarihim,
çok şükürki amelden salihim,
kim bilir belkide gelecek daha vahim.

memlektimde de bir mal varlığım kalmadı,
bunca yıldır çalıştık elmizden tutan olmadı,
çok düşündüm bu işe bir çare bulunmadı,
kırıldı ümidim,başka bir yol olmadı.

dağlara, yolu sordum ,dağlar izin vermedi,
şimdiye kadar,beni bir sevindiren gelmedi,
benim bu alın yazgın bir türlü gülmedi,
üstümdeki bu kara bulut bir türlü silinmedi.
idris koşaca