fırat kıyılarına vurdu sevdam,
mayın döşeli gecelerimde
bir intikam duygusu;
mermi seslerini susturan çığlığımla,
kan damlayan dağların yamacında esirim...

soğuk kayaların gölgesine düştü yüreğim,
kendimle çatışırken siyahlar içinde;
sevmeyi özledim dud gözlerini..
sense hala firari, eşgali alınmış nemrud kızı...

gün doğdu doğacak,
çıkıp gelmedin sis çöken yolların birinden,
etraf hala ıssız,
gözlerim seni yokluyor;
baskın yemiş düşlerimin mevzilerinden..

ben şahidim;
dersim ovalarında özgürlük vardı,
baharı karşılıyorduk seninle,
nevruz ağıtları yakıyorduk el ele,
çocuklar gülümsüyordu kızıl mavi;
aşkı sürgünlerden öte yaşıyorduk...


’ beni; dallarımdan koparıp sana getiren rüzgarın,
bir gün, saçlarından alıp götüreceğini bilseydin,
eylülde ölmeyi; bu kadar çok istermiydin..’


isimsiz şiirler
karan