Tenimde bir Kızılırmak coşkusu
Akıyor döne döne hasretin
Boynumdan ayak ucuma

Yokluğuna dayanıyor yüreğim
O gitmiyor da gücüme
Yokluğuna yoldaş olan şu yoksulluğum
Elimi kolumu bağlıyor işte

Gövdemde üzgün bir gül büyütüyorum şimdi
Sular seller gibi ezberliyorum hüznü

Serip gecenin ipine
Kurutuyorum düşlerimi
Geçip gidecek diye
Düş mevsimi apansız

Ah o dalıp gitmelerim
Yüzündeki girdaba
Ah o hüznümün sırtını
Gülüşünün duvarına
Yaslayışlarım
Ne oldu nasıl oldu da
Dalından sıyrıldım aşkın
Taze yapraklar gibi

Oysa ömrüme yayılan
Kanserim ol istedim
Parmağıma çöp gibi
Batmadın bile
Alacağın olsun aşk senin

Gövdemdeki üzgün gülü çürütüyorum şimdi
Sular gibi kopuyorum aşkın o dağlarından

Suyunu kaynatıp içiyorum zamanın
Tadı biraz acıymış
İyi geldi yine de gönlümün yarasına
Her derdin ilacıymış

Barış Çelimli