Herşeyin de, canla başla atan bir kalbi vardır
Tutmadığın sevin de, yürekten düştü gördünmü ki?
Özüne akseden, duyandan daha da hayırlıdır
Seyretmekle aşk yaşanamaz, ısısız gönülde ki
Yakmadığın duygun, yürekte soğudu gördünmü ki?

Hicranı; vefasız acın da, kavurarak doğurur
Gülüm tüm isteminle koşmadın ki, aşkla sarasın
Her anında bu garip de, sen sen diyerek yoğrulur
Kavuşacak hiçbir yol da bırakmadın ki akasın
Emek vermedin ki, yürekte çürüdü gördünmü ki?

Bir çift ahu gözüne, kanarak sürünüp de ölür
Ah vicdan; yel buz gibi essede, içimde yangının
Tüm duygular inat yüzünden, yaşanmadan dökülür
İçi kıvrandırır, çekilmez acısı o sancının
Güven akmayan gönüle, yürekte küs gördünmü ki

Sarıp sarmalasan da artık düştü, yanıp da durur
Bir ışıktansa, bin yanan ruh da mutluluk akar
Aşk ateşin, hasutluktan delicesine kudurur
Tut gül yolunu, Hak payitahtı yüreği de yakar
Dost eli uzatmadığın, yürekte yok gördünmü ki?

Gönüle sel olup aksan da, doldurmaz can gönlümü
İçten fırtınalar, delişte de geçer o sen misin?
Yaşamda geçecek an kalmadı, kaybettim yönümü
Azrail gibi can çekiştiren, kor göğüstemisin?
Aşk akıtamadığın, yürekte sönmüş gördünmü ki?

Çırpınır da durur kanatsız, bir tek gülümsemeye
Dağlarda yetişen, sen nadir bir kardelenmisin ki?
Güzel gönlü bitirir gidersin, bir küçümsemeye
Dünyada eşi olmayan nadide bir nesnemisin ki?
O sarmadığın garip, yürekte yitmiş gördünmü ki?

(18.11.2010)AZAP...