Bu aralar ucu kırılmış bir kalemin çığlığı, yerle bir ediyor buzdan duvarlarımı.
Yıkılmış ardında bıraktığın şehir, asfalt kokusuna sinmiş gidişin.
Hayaller diyarına yolladığın gemi, denizin uçurum kıyılarında battı.
Sonrasında da kopmuş bir kağıt parçasının keskinliği deşiyor göz yaşlarımı.

Kapanan perdeleri zorlayan ay ışığı göz bebeklerimin gıdası.
Yılların ardında bıraktığın gözler, ihanetle yolunu gözlediler.
Hesabını kestiğin kalbin fiyatı, bildiğin değerlerde paha biçilmezdi.
Sonrasında da solmuş bir yaprak rengini alıyor yüz ifadelerim.

Bu zamanlar gözü delen ışık, deliyor kalbimin zincirlerini.
Yıkılmış ayağın altında ezdiğin ellerim, rüzgarın kokusunu almış biriyim.
Her söz kalbimde açtığım bir yaranın kalıntısı, bitti.
Sonrasında da kopmuş bir yürek parçası toprağa gömülü verdi.