Çocukken çok şey gördüm
Daha ellerim yeni yeni misket tutarken talana uğradım
Daha hayallerim yarımken nice ölüme şahit oldum
Nice kıyım
Fazla ayrım temiz düşlerimi (ç)aldı
Benden habersiz



Çocukken çok aksi durumlarla karşılaştım
Gün oldu babamla hiç konuşmadım
Gün oldu annemle beraber sokağa çıkamadım
Ve gün oldu avuçlarımla suladığım özgür çiçeklerim bir bir soldu
Kocaman çaresizliğimle
Islak gözyaşlarımla büyümek zorunda kaldım



Çocukken istediğim gibi oyun oynamadım
Hep bir korku silsilesi peşimde
Hep bir çekinme adımı benimle nefes alıp verdi
Ne mor dağlarımla istediğim gibi kucaklandım
Ne de kalbimin sesini dinledim doyasıya



Ve çocukken çok sıfır geriden başladım hayata
Ne kadar çırpındaysam da kuşlarımın kanatları kırıldı
Ne denli şirinlik yapsam da kin gözlerden kurtulamadım
Sadece sığındığım liman
Mutlu olduğum umman içimdeki çocuktu
İçimdeki çocuktu beni yaşamaya sımsıkı saran tek dünyam

17 Kasım 2010, Mardin