Hayatın sonbaharı mutsuz hazin geçmesin
Bilinmeyen girdaba talih seni seçmesin
Hal bilmeyen duygusuz kadehinden içmesin
Gülümse sen yeter ki cennet gülüşlü kadın.

Ömür sayfan çileyle koymuş hüzün ağında
Cemaline nur düşmüş yansır olgun çağında
Muhabbetten dem götür gezme efkâr dağında
Gülümse sen yeter ki cennet gülüşlü kadın.

Cellât dara çekince son sözün sevmek olsun
Menekşe, lale, sümbül bahçen çiçekle dolsun
Dünyadan umut kesen seyreden sefa bulsun
Gülümse sen yeter ki cennet gülüşlü kadın.

Saçlarının görkemi papatyayı andırır
Hapsedersen kendini yıllar seni kandırır
Gönlündeki ateşin yar diyerek yandırır
Gülümse sen yeter ki cennet gülüşlü kadın.

Merhamet yüreğinde baldır sözcük dilinde
Sana gönül vereni sürüklersin yelinde
İpek olsam sokulsam perçeminin telinde
Gülümse sen yeter ki cennet gülüşlü kadın.

Sen sevdayı gömmüşsün kalbinin sol yanına
Yer var mı alır mısın konuk olsam hanına
Bir gül gibi koklayıp sokar mısın canına
Gülümse sen yeter ki cennet gülüşlü kadın.

Cihana meydan okur yazdığın ezgilerin
Çok şeyleri anlatır simada çizgilerin
Özlemini çekerim yanımda farklı yerin
Gülümse sen yeter ki cennet gülüşlü kadın.

El bağlayıp durmuşsun yaratanın safında
Ayrılık hüküm sürmüş talihinin rafında
İstesen de durur mu ateşle barut kında
Gülümse sen yeter ki cennet gülüşlü kadın.

Adamışsın kendini sevdaya nokta koyup
El vurmuşsun sinene her şeye baştan doyup
Gün görmek istiyorsan dertleri baştan soyup
Gülümse sen yeter ki cennet gülüşlü kadın.

OZANMERDAN sadıktır dost yolunda yorulmaz
Cangül dilde yankıdır ezgilerden sorulmaz
Sohbet kalbin aynası tek taraflı kurulmaz
Gülümse sen yeter ki cennet gülüşlü kadın.

OZANMERDAN/ALİ BİLECEN /15/11/2010