Sen gideli her şey eskisi gibi;

Güneş yine doğudan doğuyor,

Yine batıyor batıdan.

Yine çiçeği burnunda baharın

Ve yine mevsimler dönüyor hiç durmadan.



Hani çocuklar oynardı ya

oturduğumuz bankın önünde...

Şimdi orada kimse oturmuyor

ama çocuklar hâlâ oynuyor çıngır mıngır

gidişinden habersizce...

Gündüzün burnu geceye sürtüyor hâlâ,

ve hâlâ suya yazı yazmak zor iş...


Sen gideli her şey eskisi gibi inan!

Bülbül hâlâ ’Vatanım!’ diyor altın kafesinde,

Çarşamda pazarı hâlâ kalabalık,

ve hâlâ çene çalıyor mahalle kadınları apartman önlerinde.

Hâlâ kahve falımda üç vakte kadar yalnızım...


Etrafta düğün bayram susmuyor,

Bembeyaz gelinler ve çakı gibi damatlar...

Gülen yüzler inan hiç değişmedi...


Sen gideli her şey eskisi gibi;

Sokaklarda ekmek parası kovalamacası;

Tren sesleri, araba sesleri, işlerine giden memurlar falan...

Yokluğundan haberleri bile yok!

Çünkü inan bana her şey eskisi gibi!

Birtek ben...

Birtek ben eskisi gibi değilim...

Emre GÜLBÜZ