Yar…
Ne vakit
Kor aklıma gelse,
Ruhuma derin
Bir hüzün vehmetse
Kalbimin hicranı
Hiç dinmeden fırtınaların
Efkârıyla söylense
Hazan gönlün sahrasında
Mütemadiyen idrakim
İçin vaaz etse
An, vakit için dilense
Ve nefesim aşkın
Tefekkürüyle demlense

Kırmayın
Artık ne olur şu mahzun
Yüreğimi, sessiz melalimi
Şad olmaya
Muhtaç olan fakirliğimi,
Kuytu bir köşede ecrimi
Ömür kuş misali
Uçup gidiyor, çekiliyor
Derdin o bin bir hali
Ve bu kadar vehmetmeden,
Burukluğumu içime gömsem bari

İstanbul
Aklıma geliyor, Üsküdar
Niye durmadan edebileşiyor
Okunan ezanlar
Ne kadar
Hakkıyla nefesleniliyor,
Ruh istiyor, neden kalbimin
Hicranı hiç dinmeden,
Nefesime ah çektiriyor
Üstadı azamlar neler söylüyor,
Neşredilen kitaplar aşk bekliyor

Hilkatime muciptir ki,
Aidiyetim bir kayıplar
Ülkesinde gezinir
Rahmetli Mehmet Akif’in
O hüzünlü mısraları,
Kalbime seslenir
Mısırda geçirdiği onca seneler
Hasretin bağrında sevdayı meletir
Gün gelir, niyetle kavilleşen
Bir nasip haznesi bahtıma aşk verir

İlk oğlum
Âdem aklıma geliyor
Ve kimi hatalar belimi büküyor
Hemşirenin lakayt tavrı,
Doktor hanımın
Keyif çay yudumlaması
O an muhtaç bir zamanda
Sancının başlaması
Çare düşündürüyor
Lakin elden bir şey gelmiyor,
Canım oğlum aciz kollarımda ölüyor

Mustafa Cilasun