Yoksulluğuna kızmak çare mi yoksulluğa
Seni yoksul bırakan yerinde duruyorken
İnsanın insanlara yapacağı kulluğa
Tanrı’da izin vermez hesabı soruyorken

Yaprak dalda yeşerir suyunu aldığında
Toprak çatlar taş olur kurakta kaldığında
Zamansız esen rüzgar çiçeği yolduğunda
Ağaç meyve mi verir dalları kuruyorken

Üşüdükçe damlıyor buluttaki göz suyu
Rağbet görür mü dersin suyu kurumuş kuyu
Dil dönmez yüzü gülmez yoksulluksa diz boyu
Eller nasır bağlıyor kısmeti arıyorken

Sabah olacak ise güneş uykusuz kalmaz
Ateş yaktıkça suyu bulut arzusuz kalmaz
Toprak doyunca suya gözeler susuz kalmaz
Dağların doruğunda buzullar eriyorken

Her canlı nasibini arayıp bulsun diye
Bereketli topraklar insanlığa hediye
Neden bitmez hasislik, bu hırs kıskançlık niye
Zaman birlik zamanı köpekler ürüyorken

Aşk ile yaratılmış bu koskoca kainat
Varsın bin bir engele dolu olsun bu hayat
İnsana akıl vermiş, ota kök, kuşa kanat
Nasibin peşinden koş nasibin ırıyorken

Coşari der yoksulluk kader değildir artık
Ortada kalma sakın karnın aç urban yırtık
Azminle bul kısmeti kalmasın kaşın çatık
Sen neden duruyorsun insanlık yürüyorken

13.11.2010/ Samsun


İbrahim COŞAR