Yar…
Bir korku var içimde,
Haşyet ve gamın
Görünmeyen o çehresinde
Her ne kadar
Esrarını hiç bilmesem de,
Her vakit umut var bu sinemde
Şevkin hasreti, aşkın firkati,
Niyazın vecdi var hüzünlü nefesimde
Bu kadar sessizliğin vicdanında
Ruhumun feryadını söylemesem de

Hazan
Vakti mi kalbimin
İnşiraha umut bağlayan
Ve ağlayan hali, nedir
Seccademin bu suskunluğu
Nefsime ibret olmuyor
Ölüm ne söylüyor,
Ezan neye davet ediyor
Zafiyet içimdedir hani
Gün biter, mühlet kefalet ister,
Son nefes için ağlamak, ne timsali

Kalktım
Bir müddetliğine yatağımdan,
Lakin hiç mecalim yok sanki
Adeta hastayım,
Nefes nefese koşan
Bir at misali yastayım, ey ati
Hikâyeler hücum ediyor afakıma,
Bir el uzatan kalmadı saklı hali
Babam seccadede gitti,
Annem yanına defnedildi ses yok sanki

Ey umutlarım,
Sessiz çığlıklarım,
Boran kokan ağıtlarım aşk hani
Nefesime şahit olan
Ve vicdanımda duyulan
Bir sevda vardı sanki
Ey aidiyetim sessizdir cehdim,
İhsan için gayret yok bu an ki gibi
Derdin gamı, çilenin açtığı
Feyizli kapı hani, bir yudum su ver saki

Ne vakit
Açılacaktır gönül kapım,
Kalbim çok kuru akmıyor yaşım
İhsan ve inşirahtan uzaklaşan
Her anım ve nedamet içinde ki ahım
Bilmem ki nasıl yalvarayım,
Hangi teslimiyetle el açayım utanırım
Ne nar korkusu, ne umudun yılgın
Bırakan sorgusu kime anlatırım

Mustafa Cilasun