5
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
2047
Okunma
Uzaklardan esen bir fırtına
Yıktı ümitlerimi, savurdu meçhule
Coşkuyla bakamıyorum yarınlarıma
Kırılıyor kalbim
Ve
Meydan okuyorum sinelere
Tek yaşamak geliyor artık aklıma
Yalnız, sessiz işte şu adada
Herkesten uzak, seslerden ırak
Gönüllerden kaçmak,
Sinsiliğe yaklaşmak.
Acı yok, çığlıklar da yok
Sadece ben ve nefsim
Ben ve yüceler yücesi!
Korkuyorum insanlardan
Uzağım artık onlardan,
Bakmak istemiyorum hiçbir çehreye
Tek isteğim yalnızlık…
Bu yüzden ıssız adadayım
Dostlarım ise balıklar ve yengeçler
Ve samanlardan yaptığım küçük kulübem..
Onlar bana yeter..
Çünkü kalbim kırık..
5.0
100% (3)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz