Kendine küskün bir yol sapağındayım
Rüzgâr koyak arıyor ılık bir sığıntıyla
Kutsanmamış hecelerimin ömrü kısa
Yanık dillerin ölümlü dünyasındayım

Çıkarsız mutlulukların gözlerinde yaş
Lal olmuş tümcelerin kovanındayım
Yağmurlar yalnızlık demini ıslatıyor
Hicrana rotalı aşkın künyesindeyim

Üstü kapalı bir hiçlik belki yaşamak
Kilitler sabırsız iklimleri saklamıyor
Yoksul korkular sürünüp tenimize
Aymaz sevinçlerle meçhullerdeyiz

Esiriz şifasız dertlerin yatağında
Bir nefese bedeldir ah vuslatımız
Aşka ömür biçer çıldırmış düşler
Vuslatın andıyla yazılır önsözümüz

Rüzgâr tozunu alınca ah anıların
Doğruluruz isyanın musallasında
Arsız peçeyiz yaşam gerdeğinde
Tarumar çırpınışla kayıplardayız

Ruhumdaki mürekkep kurumadan
Ses ver yar senli korkusuzluğuma
Silkin sesimin çığlığı içine düşünce
Uyan yürek titreşimlerimi hissedince

Mevsimlerim sensizliğe ulaşmadan
Yürek ver sendelemiş mülteciliğime
Ver ışığını sana müptela yüreğime
Tutunayım içimde yanan gözlerine

Selahattin Yetgin